خوبی ها

خوبی های بعضی آدمها شرمنده ات می کند
حوصله ای که به خرج می دهند تا با همه بدقلقی های تو بسازند، و دست کمکشان، که بی چشمداشت حتی یک تشکر ساده به سویت دراز می شود، تا تو یاد بگیری، بفهمی، رشد کنی و بعد هم ، آرام و بی سر و صدا، محو می شوند میان هیاهوی روزگار.
آدمهایی که انگار هستند تا یادت نرود، خوبی هنوز هم زنده است و نفس می کشد و جاریست در همین هوایی که تو هم فرو می دهیش

آدمهایی که رد پای لطفشان، حضور آرام و بی هیاهو و نجیبشان میان لحظه هایت جاودانه شده

حتی اگر هرازگاهی تو را به سلامی هم ننوازند، آنقدرخوب و بزرگ هستند که همین بودنشان، یک دنیا می ارزد.

کسانی که صادقانه بزرگواریشان را دوست می داری، بی چشمداشت

...

خوشبختي

مي شود به همين سادگي خوش بود